เพื่อนกัน...ตลอดกาล

บทที่ 1

เสียงพูดคุยกันดังอึกทึกครึกโครม เมื่อผู้คนนับพันคนมารวมตัวกัน ณ ห้องประชุมของโรงเรียน

ทางคณะอาจารย์ได้เรียกประชุมเพื่อแจ้งให้ทราบถึงรายละเอียดต่างๆ เกี่ยวกับกิจกรรมส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ที่ทางโรงเรียนจะจัดขึ้นทุกๆ ปี และปีนี้ก็เช่นกัน

...รายละเอียดต่างๆ ตามที่ได้แจ้งไปข้างต้น... ผู้อำนวยการขึ้นมาพูดถึงรายละเอียดต่างๆ

..เอาละ ครูคงจะมีเรื่องพูดเพียงเท่านี้ขอให้สนุกกับกิจกรรมในวันพรุ่งนี้... เสียงปรบมือดังขึ้น

แยกย้ายได้ครับ... ผู้อำนวยการพูดเมื่อเสียงปรบมือซาลง

ปีใหม่ไปเที่ยวไหนวะ ผมเอ่ยถามเพื่อนขณะที่กำลังเดินกลับมาที่ห้องโฮมรูม

คงอยู่เที่ยวลำปางนี่แหละ แล้วแกละ เพื่อนผมตอบ มันชื่อบีครับ ผมสนิทกับมันมากๆ ไปไหนด้วยกันตลอดจนมีหลายๆ คนแซวว่าเป็นปลาท่องโก๋ ตัวติดกันตลอดเวลา

ไม่รู้ว่ะ อาจจะไปเที่ยวอุบลฯ กับน้า ผมพูดตอบมัน

มันหันมามองผมยิ้มๆ และแน่นอน...

ที่เที่ยวมีตั้งเยอะ ไม่ไป ดันไปลาว นั่นไง เพื่อนผมก็แบบนี้แหละครับ ชอบแซวอยู่เรื่อย

เลือกได้ที่ไหนละวะ ก็น้าตูจะไปที่นั่นนี่หว่า จะให้ตูขอลงกลางทางหรือไงวะ ผมเอาคืน มันหัวเราะออกมา

มาถึงห้องแล้วก็ได้เวลาลงมือจัดแจงห้องของตัวเองให้ออกมาดูดีสมกับบรรยากาศวันปีใหม่แล้ว โดยมีผู้หญิงเป็นคนลงมือและผู้ชายครึ่งหนึ่งเป็นผู้ช่วยและอีกครึ่งหนึ่งก่อกวนตามประสาวัยรุ่นชาย บรรยากาศในห้องก็เลยสนุกสนานตลอดเวลา แม้จะได้ยินเสียงด่าของผู้หญิงและเสียงหัวเราะของผู้ชายตลอดเวลาก็ตาม

และแล้วภารกิจก็สำเร็จลุล่วงไปอย่างทุลักทุเล แต่ก็ออกมาได้อย่างน่าพอใจ และพอดีกับเวลาเลิกเรียนพอดี ...ถึงเวลากลับบ้านแล้ว

เจอกันพรุ่งนี้เพื่อน ผมเอ่ยลาไอ้บีก่อนจะกลับบ้าน

เออ เจอกัน มันตอบกลับมา ประหยัดน้ำลายจังไอ้นี่

เช้าวันต่อมา

 ว่าไงเพื่อนๆ มาเช้ากันดีนี่... ผมทักทายเพื่อนๆ ทุกคนทันทีที่เดินเข้าห้องไป

เออ... โอ้ ตอบพร้อมกันทั้งห้องเลยแฮะ มาแปลก

ผมหันไปมองนาฬิกาที่ติดหน้าห้อง อ้อ ว่าแล้วทำไมวันนี้ทุกคนถึงมาเช้าผิดปกติ ตอนนี้มันเวลาแปดโมงแล้วนั่นเอง

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ และไอ้บีมันก็พูดขึ้นมา

วันหลังหัดดูนาฬิกาก่อนออกจากบ้านด้วยนะเพื่อน น่าน เอาเข้าไป เพื่อนผม

วันนี้ทางโรงเรียนจัดกิจกรรมวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ซึ่งจะจัดกันทุกปี นักเรียนทุกระดับชั้น ทุกห้องเรียนต่างก็สนุกสนานกับกิจกรรมที่จัดขึ้นกันเองภายในห้อง บางห้องมีเก้าอี้ดนตรี บางห้องก็เหยียบลูกโป่ง และกิจกรรมต่างๆ มากมาย

ความสุข ความผูกพันระหว่างเพื่อนภายในห้องที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ จากเวลาที่ผ่านเลยไป...

ในห้องผมจัดกิจกรรมหาคู่ โดยจะมีคำใบ้ที่ให้ฝ่ายหญิงเขียนถึงลักษณะของตัวเองแล้วม้วนๆ หย่อนลงในกล่อง แล้วให้ฝ่ายชายจับคนละใบ แล้วทายให้ถูกว่าเจ้าของคำใบ้นั้นให้ถูก ใครทายผิดจะต้องถูกลงโทษ

สวยที่สุดในห้อง ฮ่าๆๆ เง้อ... คำใบ้อะไรวะเนี่ย แค่เนี้ยใครจะทายถูกวะ

เฮ้ย ไอ้บี เดาออกยังวะ ของแก ผมหันไปถามมันที่ทำหน้างงไม่ต่างจากผมเลยซักนิด

เดาออกก็ไปเป็นหมอดูแล้วสิวะ ไอ้นี่ กวนติง ดูของตูดิ มันยื่นให้ผมดู ผมรับมาอ่านและเอาของผมให้มันดู เผื่อจะเดาออกมั่ง

ใส่เหล็กดัดฟัน...เรียนเก่ง ยังโสดด้วยนะจ๊ะ แหมได้มาขนาดนี้ยังเดาไม่ออกอีกเพื่อนตู

ของแกอ่ะ ฟ้านู่น ผมบอกมัน

จริงอ่ะ ไอ้นี่ทำหน้าไม่รู้เรื่องอีก

ไอ้บ้า ใส่เหล็กดัดฟัน ก็มีคนเดียวแหละ ไอ้ฟาย เอาคืนมั่ง ฮ่าๆ สะใจ

เออวะ น่าน โง่อีก

เฮ้อ...แล้วของตูละฟะ เอาไงดีเนี่ย ผมบ่นออกมา

โชคดีนะเพื่อน... อ้าวเฮ้ย ทิ้งกันเฉย

หมดเวลาแล้วโว้ย ใครรู้ตัวว่าทายไม่ถูกออกมารับโทษซะดีๆ พลอย ตัวคิดเกมบ้าๆ นี่ขึ้นมาพูด สายตามองมาทางผมอย่างมีเลศนัย ไม่ทราบผมตาฝาดไปหรือเปล่าแต่ผมคิดว่าผมเห็นพลอยยิ้มที่มุมปากนะ

ไอ้นิว โอ้ม่าย นิวมันชื่อผม

ออกมารับโทษซะดีๆ พลอยพูดพลางกระดิกนิ้วเรียก ผมเดินคอตกออกไป

และเวลาก็ผ่านไป...

เป็นไงมั่งวะ ไอ้บีถาม

ก็เจ็บดิวะถามได้ ผมตอบเคืองๆ พลางลูบแก้ม เพราะบทลงโทษคือโดนไม้บรรทัดตีแก้ม

เฮ้ยพวกเรา รวมพล ผมเรียกเพื่อนๆ

ว่าไงคร้าบบบบ หัวหน้า

ครับ พวกเพื่อนๆ ผมแต่งตั้งตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มให้กับผมโดยที่ไม่ปรึกษาผมเลยซักนิด ตอนแรกๆ ผมก็ไม่ยอมรับนะครับ แต่พอลองสั่งพวกเพื่อนๆ ดู เห็นทำตามกันอย่างว่าง่าย ก็เลย เป็นไงเป็นกัน และการเป็นหัวหน้าอารมณ์ดีของผมนั่นเอง ทำให้ถูกตั้งฉายาว่ากลุ่มอมยิ้ม เพราะชอบทำอะไรเปิ่นๆ จนใครเห็นเป็นต้องอมยิ้มกันอยู่เรื่อยไป

แก๊งผมมีกันอยู่ 11 คน มี ผม ไอ้บี ไนท์ โน้ตสองคน เซ็นต์ ชาย แบงค์ อาร์ม นุ้ก เป้ ตั้งทีมฟุตบอลได้เลย

ได้เวลาออกอาละวาดแล้วเว้ย... ผมพูด เสียงเฮตามมาติดๆ

แล้วผมก็นำเพื่อนๆ ออกปฏิบัติภารกิจป่วน...